Year: 2005

ยังจำตอนที่เรียนสังคมได้ไหม???? การตัดไม้ทำลายป่า ทำให้ธรรมชาติเสื่อมโทรม ทำให้โลกร้อนขึ้น ทำให้เมื่อมีภัยพิบัติไม่มีต้นไม้ช่วยต้านแรงลม แรงน้ำ จึงเกิดความเสียหายมากอย่างประเมินค่าไม่ได้   ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจกับผู้ที่ประสบภัยธรรมชาตืแผ่นดินไหว หลายครั้งที่เกิดภัยพิบัติ เราอาจคิดว่าเป็นภัยธรรมชาติ มิอาจหลีกเลี่ยงได้ ก็จริงอยู่ แต่ผลกระทบไม่น่าจะมากมายขนาดนี้ ไม่น่าจะสร้างความเสียหายมากขนาดนี้หากว่าเรายังมีต้นไม้ที่เขียวชอุ่มอยู่ หากว่าเรายังมีทุ่งหญ้าเขียวขจีเหมือนสมัยก่อน…   บัดนี้..ภัยธรรมชาติต่างๆได้คร่าชีวิตผู้คนมากมาย จากเหตุการณ์สึนามิ ทำให้เห็นได้ว่า

"เพื่อนสนิท" ในแง่มุมหนึ่ง จากภาพยนตร์ที่ดำเนินเรื่องราวของความใกล้ชิด สนิทสนม จนกลายมาเป็นเพื่อนสนิท ด้วยความไว้ใจกัน รักกัน เป็นห่วงกัน โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน…   ในความคิดเรา….เพื่อน ยังไงก็คือเพื่อน แม้เราไม่ได้ติดต่อกัน ต่างคนต่างยุ่ง ต่างคนต่างไม่มีเวลา ยังไงเมื่อเวลาผ่านไป "เพื่อน" ก็ยังคงเข้าใจเพื่อนเสมอ ยังคบกันที่ความไว้ใจ ความรักที่เปี่ยมด้วยมิตรภาพ ความห่วงใยเพื่อน

ทุกวันนี้ ทุกคนอ่านข่าวกันทุกวัน มีทั้งข่าวดี ข่าวร้ายต่างๆ มากมาย เคยคิดบ้างไหมว่า ทำไมเราไม่เอาข่าวที่เราได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่าน ได้พบเห็นทุกวันเป็นข้อเตือนใจเราบ้าง…   รบราฆ่าฟัน ขัดแย้งต่างๆ หึงหวง ฆ่ากันตาย ต่างก็เกิดจาก อารมณ์ชั่ววูบ เท่านั้น ที่จะเปลี่ยนคุณจากที่ได้นอนสุขสบาย กลายเป็นไอ้ขี้คุก

มีผู้หญิงคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุ ทำให้ต้องตาบอดทั้งสองข้าง และเธอก็ทุกข์ทรมานกับการสูญเสียการมองเห็น แต่สามีเธอก็พยายามปลอบใจและให้กำลังใจเธอตลอด พยายามสอนให้เธอใช้ประสาทสัมผัสให้มากขึ้น ที่ทำงานของเธอกับสามีอยู่คนละทาง แต่เขาก็ขับรถไปส่ง และไปรับอยู่เสมอ จนวันหนึ่งสามีเธอรู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก เขาจึงพูดกับเธอว่า ให้เธอลองพยายามขึ้นรถเมล์ไปทำงานเอง โดยที่เขาไม่ต้องไปรับไปส่งได้ไหม? นาทีนั้น….เธอรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว และน้อยใจสามีเธอ แต่เธอก็พยายามทำตามที่เขาขอ เธอพยายามขึ้นรถเมล์เอง พยายามไปทำงานด้วยตัวเอง จนในที่สุดเธอก็สามารถทำได้ วันหนึ่งก่อนที่เธอจะลงรถไปทำงานตามปกติ คนขับรถเมล์ก็เข้ามาจับแขนเธอและพูดกับเธอว่า

ฉันคงให้เธอได้…ไม่ทุกอย่างแต่จะทำทุกทางให้ใจไม่หม่นหมองอยากเป็นคนธรรมดาที่เธอรัก…คอยเฝ้ามองพร้อมมอบความสุขให้ได้ซึ่งกันและกัน เชื่อเถอะนะ ไม่ว่าอย่างไรเธอจะมีค่ายิ่งใหญ่ต่อตัวฉันบางสิ่งชีวิต…อาจมีหลายๆสิ่งที่สำคัญแต่คนเดียวในความฝันของฉัน…นั้นคือเธอ

บางครั้ง ความรัก ก็เข้ามาหาเรา เพื่อให้เราเรียนรู้ มิใช่ให้เราครอบครอง…ไม่ผิด หากจะ รัก คนมีเจ้าของ แต่จะผิดหากเข้าไปทำหน้าที่ซ้ำซ้อนคนอีกคน… หน้าที่ของ ความรัก คือการ เดินไปมอบ ความรัก และยืนเฉยๆเพื่อรับมันไม่ใช่ การดิ้นรนเพื่อให้ได้มา… ในห้วง รัก การ ถูกรัก

ทำไมน้า คนมีธุระไม่ยอมเสียเงินเอง จะโทรก็ยังจะให้คนอื่นออกเงินให้อีก บริการแย่ๆแบบนี้คิดมาได้ยังไง ถ้าเป็นคนที่รู้จัก เพื่อน แฟน ถ้าไม่สนิทจริงๆ ไม่มีเงินก็โทรตู้ได้นี่ หรือโทรบอกว่าโทรกลับหน่อย ไม่มีเงินก็ได้แล้ว ไม่ใช่ว่าใช้บริการ "ออกให้นะ" ทำเหมือนกับว่าตัวเองไม่อยากเสียเงิน ทั้งๆที่เป็นธุระของตัวเองแท้ๆ ยังให้คนอื่นออกเงินให้อีก   นี่ถ้าเป็นแฟน เพื่อนสนืท คงจะยอได้เป็นครั้งคราวอ่ะนะ

มีคนกลุ่มหนึ่ง ที่รับอาสาช่วยเหลือผู้ประสบอุบัติเหตุ อย่างพวกมูลนิธิ อาสาต่างๆ ทุกคนทำหน้าที่ด้วยความเต็มใจ เมื่อวานมีโอกาสได้คุยกับเพื่อนที่ออฟฟิศเดียวกัน เขาทำอาสาอยู่ ตอนแรกนึกว่าพวกเปล อุปกรณ์ปฐมพยาบาลเป็นของโรงพยาบาลหรือมูลนิธิ แต่เมื่อรู้ความจริง ถึงกับอึ้งเลยทีเดียว   พวกเขาทำงานด้วยใจเต็มร้อยจริงๆ ค่าน้ำมันรถออกเอง อุปกรณ์ปฐมพยาบาล ยา ออกกันเอง อุปกรณ์ช่วยเหลือทุกอย่าง ที่เห็นๆกันไม่ใช่ว่าเขาซื้อมา แต่ยืมทางโรงพยาบาล

ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหล่ะ มีดีใจ เสียใจ ผิดหวัง และแล้ว วันนี้ก็เริ่มขึ้น วันที่ต้องอยู่คนเดียว…กินข้าวคนเดียว…ไปไหนคนเดียว วันที่ไม่มี “เธอ” คนนั้นอยู่เคียงข้าง วันที่ไม่มีสัมผัสอันอ่อนโยน มือนุ่มนิ่ม อ้อมแขนอันอบอุ่นให้สัมผัส มือที่เคยจูงกันไปไหนมาไหน มือที่เคยจับ ตอนนี้มันกลายเป็นอดีตไปแล้ว… แค่จิ๊บๆ มดกันนิดเดียว … เจ็บไม่นานหรอก

ชีวิตนี้คุณพูดคำว่ารัก "รักเธอ" กี่ครั้ง กับคนกี่คน แต่ละคน คุณพูดว่า "รักเธอสุดหัวใจ" รึเปล่า แล้วตอนนี้ คนที่คุณพูดคำนั้นด้วย ยังอยู่ใกล้ ๆ คุณรึเปล่า ??? เคยได้ยินคนที่เค้าคอยเตือนเรามั้ย ว่ารักใครอย่ารักหมดหัวใจ รักครึ่งเดียวพอ ใครบางคนไม่ต้องบอก เค้าก้อทำได้ เพราะเค้าอาจไม่เคยรักใครจริง