Year: 2005

วันนี้ วันที่มีความสุข รู้มั้ย…ว่าความสุขคืออะไร ความสุข…ก็การที่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข บางที…เราอาจไม่ต้องเจอกันทุกวัน ไม่ต้องกินข้าวด้วยกันทุกวัน ไม่ต้องโทรหากันตลอด ไม่ต้องรายงานว่าใครถึงไหนแล้ว เราให้ความเป็นส่วนตัวกับเขาบ้าง ให้เขาได้มีเวลาอยู่กับเพื่อน ได้มีเวลาของตัวเองบ้าง อยากไปกับเพื่อนไปเที่ยวไหนก็ได้ โดยที่ไม่ต้องคอยโทรรายงานเรา รู้นะรู้ว่าเราเป็นห่วง แต่เราไม่ต้องโทรรายงานตลอดแบบนั้นก็ได้ เราห่วงกันแบบเพื่อน แบบผู้ใหญ่ ไม่ใช่ห่วงกันแบบเด็กๆ คอยดูแล ประคบประหงมทุกอย่าง

งานยุ่งจริงๆ ช่วงนี้ วันอังคาร งานแถลงข่าวแต่งตั้งคอมเซเว่นเป็นตัวแทนจำหน่ายอุปกรณ์คอมพิวเตอร์จาก ECS อย่างเป็นทางการ ตอนเช้างานแถลงข่าว สื่อมาเยอะมากๆ ตอนบ่ายงานสัมมนาตัวแทนจำหน่าย มาไม่เยอะหรอก แต่ดีที่มีชาวคอมเซเว่นมาร่วมแจม แถวบ้านเรียกว่าหน้า Ma ฮี่ๆ   เมื่อวานอีก ประชุมกับเมืองนอกทั้งวัน ง่วง เหนื่อย ส่วนเพื่อนที่ออฟฟืศบางส่วนไปงาน

ไม่รู้ว่าจะเรียกว่า “ฉายา” “นามปากกา” หรือนามแฝงยังไงก็ตามเถอะ ก่อนจะมาเป็น “Yokekung” มาดูประวัติกันเลย แรกๆ ที่เริ่มมีฉายา ก็เกิดจากเพื่อตอน ม.2 ชื่อหนุ่ย เรียกเราว่า “อั๊ต” เพราะเห็นว่าเราเหมือน อั๊ต อัษฏา (เหมือนยังไงหว่า แต่ก็ยังดีที่มีฉายาแรก) ต่อมาตอนเรียน

ค้นไปค้นมา เจอลูกเล่นที่ไม่รู้ว่าเขาเอาเพลงมาใส่ใน My Space ได้ยังไง หาในเวปบอร์ดของ Thaimsn.net แล้วไปเจอ http://spaces.msn.com/members/tum010/Blog/cns!1pd-i7VVMs3qdjKmdlx-drmA!220.entry ต้องขอบคุณเวป http://spaces.msn.com/members/tum010/ ด้วยนะครับ   ฝากให้ดูรูปตอนไปสเม็ดกับเพื่อนๆที่คณะ ตอนปี 2 ด้วยนะ    * * * ขอโทษนะที่ทรมานให้ดูรูปที่ยัดเยียดให้ดู

ก่อนอื่นบอกก่อนว่า Eng แต่เรียนเอกภาษาอังกฤษ ตอนแรกเข้ามาก็โค ตะ ระ อินเตอร์เลย กับชื่อเอก "ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล" หรือเรียกกันเท่ๆ English for International Communication กับชื่อคณะเท่ๆ คนภายนอกมองเราเหมือนเทวดายังไงไม่รู้ เอกโรงแรมมีสูท เอกท่องเที่ยวมีสูท แต่พวกเราไม่อยากใส่ ตอนแรกจะให้เด็ก

เมื่อกี้โทรคุยกับต๋อม เพื่อสมัยเรียนที่ไม่ค่อยได้คุยกันเลย เหตุเพราะเราไปอ่านเวปบอร์ดที่เราสร้างให้กับเอกภาษาอังกฤษที่เราเรียนที่คลอง 6 คุยไปคุยมาเหมือนคนแก่คุยกันเลย มีแต่ความหลัง อิอิ เรื่องเพื่อนๆ เรื่องทั่วๆไป งานเยอะ เหนื่อย แต่เป็นสิ่งที่ทำให้คิดว่า ตอนเป็นนักศึกษา ทุกคนเป็นเด็ก คนโน้นนิสัยแบบนี้ คนนี้ไม่ชอบคนนั้น คนนั้นไม่ถูกชะตา คนนี้ดีเลิศวิเศษ แต่จริงๆแล้ว เป็นสิ่งพิสูจน์ได้ว่า พวกเราเป็นเพื่อนกัน

การที่จะรักใครสักคน…ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลว่าทำไมจึงไปรักได้ แต่ให้รู้ไว้ว่าทุกวันนี้รัก และต้องรักให้ดีที่สุดก็พอ การที่จะรักใครสักคน…ไม่ต้องสนว่าหนทางข้างหน้าจะมีอุปสรรคมากมายแค่ไหน แต่ควรนึกขอบคุณโชคชะตาที่สร้างให้มีอุปสรรค เพื่อให้ทั้งสองได้ร่วมฟันฝ่าไปด้วยกัน การที่จะรักใครสักคน…ไม่ต้องไปเสียเวลาคิดว่าทำอะไรเพื่อเราบ้าง แต่ให้มานั่งถามตัวเองดูว่าวันนี้ทำอะไรเพื่อคนที่รักแล้วหรือยัง   การที่จะรักใครสักคน…ไม่ต้องไปมัวระแวงว่าจะไปมีใครอื่นนอกเหนือจากเรา แต่ควรระวังใจของตัวเองให้เข้มแข็งพอที่จะไม่รับใครเข้ามาในใจอีก   การที่จะรักใครสักคน…ไม่ต้องไปขุดคุ้ยเรื่องราวในอดีตว่าเคยมีใครยังไง แต่ให้คิดไว้ว่าทุกวันนี้มีเขาและเราอยู่ด้วยกัน…อดีต..ถึงอย่างไรก็คืออดีต การที่จะรักใครสักคน…เมื่อทะเลาะกัน คำว่าแพ้หรือชนะก็ไม่สำคัญ จึงยอมให้เป็นฝ่ายชนะเสมอ ถ้าทำให้สบายใจ การที่จะรักใครสักคน…ไม่ควรพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเขา แต่ควรพยายามปรับตัวเองให้เข้ากับเขาจะดีกว่า

เริ่มต้นด้วยเรื่องเล่าสมัยเรายังเรียนอยู่ เพื่อนในคณะ ศิลปศาสตร์เอกอังกฤษ ราชมงคล คลอง 6 ก็มี ต๋อม (http://spaces.msn.com/members/readtomtam/) แป้ง สาว Office สุดมั่น ปุ้ย – สาว Bank  ติ๊บ (TAGS) มิ้น นุ้ย – คุณครูที่รัก นุ้ยแว่น

ว๊าว เมื่อกี่เข้าเวปบอร์ดคณะ เราเองเป็นคนทำแหล่ะ ประมาณว่าตอนนี้หึกเหม กลัวจะไม่มี Friendship กลัวเพื่อนจะติดต่อกันไม่ได้ กลัวจะไม่ได้เจอกัน (ซึ้งมาก) เลยทำเวปคณะไว้ที่ http://www.engmajor.netfirms.com/พร้อมด้วยเวปบอร์ดอันสวยหรู (แหว่ะ) จากความร่วมมือของพี่อ้อ พี่ที่เก่งคอม นับถือๆ ถ้าเราไม่ได้พี่อ้อ ป่านนี้จะทำเวปเป็นไหมเนี่ย http://www.bbznet.com/scripts/board.php?user=engmajor เดี๋ยวๆ ไหนๆก็หลงเข้ามาแล้ว มาเจอ

ในวันที่ฝนตก คุณนึกถึงใครสักคนไหม…ใครคนนั้นจะเปียกฝนไหม จะหนาวไหม จะเป็นหวัดไหม จะมีใครสักคนดูแลเคียงข้างไหม เราก็คนนึง ที่คิดว่าตอนฝนตก มันเกิดเหงาขึ้นมาทันที หากอยู่คนเดียว จะคิดถึงใครสักคน คนๆนั้น ว่าเขาจะติดฝนไหม จะกลับบ้านได้ไหม เราต้องไปรับหรือเปล่า สบายดีไหม ฝนตกทำให้คิดไปต่างๆนาๆ ท่ามกลางเม็ดฝนที่โปรยปราย ลงมาจากฟากฟ้า วันที่ฝนพร่ำ ฝนตกทำให้คุณคิดถึงใครสักคนไหม….??