สายใยรักแม่-ลูกผ่านเทคโนโลยี

คุณแม่ผม น่ารักมาก วันแม่ คุณแม่ผมจะโทรหาคุณยาย ในตอนเช้า แล้วก็เดินมาปลุกผมตื่นเพื่อให้คุยโทรศัพท์กับยาย แม่ก็รักแม่ของแม่นะ แม้ตัวจะอยู่ไกลก็คุยมือถือโทรหากันได้ แม่ผมไม่ได้เทคโนโลยี ไม่ใช่ Social ไม่เล่น คอมพิวเตอร์ แม่อ่านหนังสือที่ยืมจากห้องสมุด ร้อยมาลัย ทำกิจกรรม งานอดิเรก ว่างก็เดินเที่ยวห้าง ไม่ดูหนัง ไม่แต่งตัว ด้วยเหตุผลเดียวคือ “เก็บเงินไว้ให้ลูกได้กินขนม” นี่คือสุดยอดคุณแม่

วันก่อน ผมเห็นกิจกรรม สอนแม่เล่น twitter ของ @tri333 และน้องสาว @pinnynoy พาคุณแม่ไปเรียนอบรมการใช้ twitter ด้วย ผมก็ชวนคุณแม่ไป แต่คุณแม่ ไม่ยอมไป เพราะคุณแม่ ไม่ชอบอะไรวุ่นวาย ชอบอยู่เงียบๆ อยากไปหาเพื่อนก็ไป ไม่เล่นมือถือ มือถือที่ใช้ ผมเอาให้คุณแม่ใช้ Motorola SLVR V7 แต่แม่ไม่ชอบเปิดมือถือไว้ บอกว่ากลัวเปลืองแบต ปกติแม่จะปิดมือถือตลอด จนคุณลูกเป็นห่วง จะเปิดก็ตอนโทรเท่านั้น โทรแล้วก็ปิดเครื่อง แต่ปกติแล้วคุณแม่จะอยู่บ้าน ผมจะโทรเข้าเบอร์บ้าน เวลาจะเข้าบ้าน กลับบ้านดึก แม่โทรคุยกับน้องชายที่อยู่หอแถวพระราม 5 บ่อยๆ ส่วนผมกลับบ้านทุกวันดังนั้น ปกติก็โทรเข้าเบอร์บ้านนั่นแหล่ะ

แม่จะไม่ใช้คอมพิวเตอร์ ไม่รู้จัก facebook twitter แต่แม่ ก็จะเตือนเรา ไม่ให้เราติด social มากจนเกินไป แม่ไม่เล่นเทคโนโลยี ดังนั้น การติดต่อกับแม่คือ โทรศัพท์ โทรคุยเนี่ยแหล่ะ แม้ว่า social จะสะดวก สนุก แค่ไหน แม่ผมก็ไม่เล่น แต่การได้โทรคุย มันมีความสุขมากกว่าการใช้ social อีก

เคยชวนแม่ใช้ ทวิตเตอร์ โดยบอกแม่ว่า แม่ของพินนี่ ก็ใช้นะ วันนั้นผมโดนดุเลย เพราะแม่ไม่ชอบให้เอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ไม่ใช้ก็คือไม่ใช้ ไม่ไปอบรม ไม่ชอบ ถ้าแม่อยากให้สอนใช้ แม่ก็จะถามเอง

ทุกวันนี้ เวลาไปเที่ยวกับแม่ แม่จะถือกล้องดิจิตอล Benq จอสัมผัส ที่ผมซื้อให้ เอาไว้ถ่ายรูปวิว ต้นไม้ ดอกไม้ สนุกสนาน แล้วเราก็เอาเมมมาเปิดดูบน DVD ด้วยกัน ออกจอทีวี ดูกันเพลิน เพลิน กว่าบนจอกล้องเสียอีก

วันก่อน แม่ก็ซื้อซีดี ข้ามเวลามาหารัก แม่ชอบบี้ เดอะสตาร์ ดารา นักร้องใหม่ๆ แม่ก็รู้จัก ร้องได้หมด นี่คือความชอบของแม่ ที่แม่ชอบอะไร แม่ก็จะทำเองและถามเรา แต่ไม่ต้องบอกให้แม่ทำโน่นทำนี่เพราะแม่ไม่ชอบ

เราจึงได้เรียนรู้ว่า ในความที่เราเป็นอยู่ มันมีความสุขมากๆแล้ว ปีที่แล้ว ผมและน้องชาย พาคุณแม่ไปทาน MK ที่เดอะมอลล์ งามวงศ์วาน มีความสุขมาก แต่ก็ทำให้แม่ทรมาน แม่ก็ต้องยืนรอคิวคนเยอะๆ ลำบากแม่อีก วันพ่อก็เคยเจอมาแล้ว ไปทานอาหารวันพ่อกับพ่อ ตอนที่พ่อยังอยู่ พ่อก็ยืนรออาหารอยู่นาน ผมก็เลยคิดว่า วันแม่ วันพ่อ เราทำอะไรกินกันเอง หรือสั่ง MK มาทำกินที่บ้าน ดีกว่าออกไปทานอาหารหรูๆ ร้านอาหารดังๆ ข้างนอกเยอะ ผมชอบนะ แม่ไม่ชอบแต่งตัว ไม่ชอบแต่งหน้า เหตุผลที่แม่บอกคือ “เก็บเงินไว้ให้ลูกได้กินอิ่ม” มันคือคำตอบที่สุดซึ้งโครตๆของความเป็นลูกเลยล่ะ

แม้ว่า ความเป็นผู้ชาย ผมจะไม่ได้กอด จับมือ หอมแก้ม เพราะเขิน แต่แม่ก็รับรู้ได้ว่าเรารักแม่ และพยายามทำทุกๆอย่างให้แม่ภูมิใจ แม่ผมจบอักษร จุฬา ผมอยากเป็นนักเขียน อยากเป็น บก. แล้วผมก็ทำตามฝันได้ และยิ่งไปกว่านั้น มันมากเกินกว่าที่จะคาดคิด ผมได้ออกรายการทีวี ออกรายการวิทยุ ได้เขียนหนังสือ ผมว่าทุกๆคนที่ได้ทำอะไรที่ตัวเองรัก คนที่ภูมิใจมากที่สุดคือพ่อและแม่เรา ผมจะทำอะไรก็ไม่ทำให้แม่เสียใจหรอกนะ เพราะผมพยายาททำทุกอย่างให้แม่ภูมิใจมากที่สุด

จนถึงอายุ 30 แม่ก็ยังห่วงผม รักคุณแม่ที่สุดเลย