Year: 2005

วันก่อนไปลอยกระทงมา ไปที่จุฬา คนเยอะมากๆ มีซุ้มนักศึกษาขายของ เล่นเกม เหมือนตอนเราเรียนเลย เราเรียนคลอง6 ราชมงคล ไปออกร้านทุกปี แต่ที่นี่จุฬาคนเยอะมากๆ ลอยกระทงนี่ประเพณีดีงามนะ ดีนะที่ปีนี้ไม่มีจุดประทัดกัน เพราะสั่งห้ามไว้ ก็เข้มงวดดี ปีก่อนๆกลัวจะเหยียบกับระเบิดยังไงไม่รู้ แล้วก็ไปทานข้าวที่สามย่าน ไปกับหมูอ้วนด้วย มีความสุขจังเลย

ได้อ่านกระทู้ในเวปบอร์ด Pantip.com ที่ต่อยอดมาจากโฆษณาเบียร์ยี่ห้อหนึ่ง กับความภูมิใจในสิ่งเล็กๆ ที่เกิดขึ้นได้   ความภูมิใจเล็กๆกับความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่"ใครถามผมว่าภูมิใจอะไรมากที่สุด"ผมตอบได้อย่างไม่ลังเลเลยว่า คุณพ่อผมเลิกบุหรีได้ ท่านเลิกได้ประมาณ 10 กว่าปีแล้วครับ ตอนเลิกท่านก็เคี้ยวหมากฝรั่ง ตอนนั้นผมเป็นสมาชิกชมรมเพื่อนเตือนเพื่อน ที่ต่อต้านยาเสพติดด้วยครับเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ภูมิใจมากๆ เคยดูโฆษณาที่ฝรั่งแสดง คุณพ่อของเขาตายเพราะบุหรี่แล้วลูกร้องไห้ เอามือปาดหน้าจอทีวีที่เป็นวีดีโอพ่อของเขา ผมร้องไห้เลยครับ เพราะรู้ว่าสูบบุหรี่ต้องตาย เลยให้คุณพ่อเลิกบุหรี่ แล้วท่านก็ทำได้ครับไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ถ้าใจพร้อม    เราพร้อมเป็นกำลังใจให้คุณครับ   เมื่อคุณทำได้ ความภูมิใจนั้น แม้เป็นสิ่งเล็กๆ แต่กลับมีความหมายและมีคุณค่ามากจริงๆครับ 

ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร เพื่อนๆ น้องๆแต่งงานกัน ติดกัน 2 อาทิตย์เลย ก็ยินดีด้วยนะ วันนี้รู้สึกดีจริงๆ เพื่อนมีความสุข เราก็มีความสุขด้วย   จริงๆแล้วนะ การที่เราจะมีความสุขได้ ก็เพราะคนที่เรารักมีความสุขนั่นแหล่ะ

เมื่อวันเสาร์ ออฟฟิศเราทำบุญ เชิญแขกมาเยอะเลย ก็ดีใตนะ เป็นความรู้สึกดีๆ ว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี เราก็เลยถือโอกาสนี้เป็นโอกาสอันดีมากๆ ที่จะทำตัวดีด้วย อะไรไม่ดี อะไรควรปรับปรุงก็แก้ไขซะ เพื่อตัวของเรา ....   ตอนบ่ายไปงานแต่งเพื่อน "ตุลย์" เพื่อนสมัยมัธยม ใครอยู่ สตรีวิทย์ 2 คงจะรู้สึก ญ ตัวเล็กๆ หน้าขาวๆ คนนี้ ไม่ได้เจอซะนาน เพราะเข้ามหาลัยก็ไม่ได้คุยกันเลย พอทำงานก็ยากจะเจอกัน ก็เลยกลายเป็นนัดรวมพลเลี้ยงรุ่นกันซะวันนี้ล่ะ ดีใจจริงๆได้เจอเพื่อน ทุกๆคนดูดี มีการงานทำที่ดี ยังคิดอยู่เลยว่าชีวิตมัธยมมันสนุกดีนะ ทุกคนจริงใจ คุยกันดี ไม่มีแบบใส่หน้ากากเข้าหากันเหมือนตอนเรียนมหาลัย ก็ทุกคนยังเด็กอยู่นี่...ปลื้มใจกับเพื่อนคนนี้มากๆ ทำไมรูปแต่งงานมันไม่เหมือนตอนที่แกเรียนกับชั้นวะ ตอนนั้นยังเด็กๆ ใสๆ อยู่เลย ไม่ทันไรกลายเป็นสาวสวย เป็นเจ้าหญิงของหนุ่มชาวจีนไปซะแล้ว   ยืนดีด้วยนะ กับความสำเร็จ...

วันนี้ออกไปกับพ่อ ได้เสื้อตัวนึง กางเกง 2 รองเท้าผ้าใบอีก 1 หมดไปเกือบๆ 2 พัน แต่ไม่ได้ใช้ฟุ่มเฟือยนะ เพราะเสื้อน่ะใส่มาได้เกือบๆ 2 ปีแล้ว ว่าจะโละเป็นแบบใหม่หมดเลย ส่วนรองเท้าใส่ตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว ตอนนี้ทำงานมาเกือบๆ 3 ปี กางเกงก็ไม่เคยซื้อ ใส่มาตั้งแต่ตอนเรียนเหมือนกัน ประหยัดน่ะดีนะ จำไว้ แต่ทำไมกินเยอะก็ไม่รู้ พวกเสื้อผ้าไม่ค่อยได้ซื้อเลยนะ นานๆที แต่ของกินนี่อยากกินก็ทนไม่ได้แล้ว เฮ้อ...ไอ้อ้วน

จริงๆนะ ความสุขคืออะไรน่ะเหรอ คือเรามีความสุขเหรอ ก็แค่ประเดี๋ยว ทำไมเราถึงมีความสุข...อืมม ไม่ใช่เพราะเราหรอก เพราะเราเห็นคนรอบข้าง เห็นคนที่เรารักมีความสุขตะหาก... จริงไหม   ทำไมเราไม่ทำให้ทุกวันมีความสุขล่ะ คนที่เรารัก คนรอบข้างมีความสุข เราก็พลอยมีความสุขไปด้วย   อยากให้เพื่อนๆมีความสุขนะ สุขคนเดียวไม่พอ แบ่งให้คนอื่นด้วย แค่เนี้ย...รอยยิ้มก็โปรยปรายไปทั่วแล้วล่ะ   แล้วคุณล่ะ วันนี้คุณยิ้มแล้วหรือยัง????  

เมื่อวันที่ 3 - 5 กันยายนที่ผ่านมา เราไปเที่ยวสิงคโปร์กับคณะอาจารย์ มศว. พอดีว่าพ่อเราชวนไปด้วย ไปกับพวกอาจารย์เขา เก็บภาพมาฝาก เข้าไปดูได้ http://theme.keepalbum.com/?353585  แล้วก็มีบ่นๆ ไว้อีกบล็อคนึง http://yokekung.exteen.com/ เข้าไปเยี่ยมชมได้นะคร้าบบบ

ด้วยรัก...และเข้าใจ   ความรักเหรอ ก็รัก ห่วง หวังดีไงล่ะ มันไม่เหมือนกันเหรอ???   จริงๆแล้ว ความรัก กับความเข้าใจ มันต้องอยู่คู่กันนะ   คำว่า "รัก" และ "เข้าใจ" จริงๆมันน่าจะเขียนติดกันนะ แต่ทำไมพอเรานำมาใช้จริงๆ เราเอามาแต่คำว่า "รัก" ล่ะ และลืมเอาความ "เข้าใจ"  ไว้ที่บ้านหรืออย่างไร????   เวลาที่เราชอบใครสักคน ... เราบอกได้เต็มปากว่า เรา "รัก"  เขา แต่ถ้าถามกลับกันว่า เรา "เข้าใจ" เขาไหม เราตอบไม่ได้ !!!   เวลาเรา "รัก"  ใครสักคน มันเหมือนคำว่า "ความรักทำให้คนตาบอด" ทิ้งเพื่อน...

"ความภูมิใจของการเขียนจดหมายไม่ได้อยู่ที่คนอ่านจะได้รู้สึกอย่างไร แต่ขึ้นอยู่กับว่าเราตั้งใจเขียนมันยังไงต่างหาก"   "เพื่อนสนิท" หนังเรื่องแรกที่ดูซ้ำถึง 2 รอบ อาจจะไม่มากเท่าคนอื่น แต่ดูซ้ำเรื่องแรกเลยทีเดียว   เพื่อนสนิทเหรอ มันมีค่าและมีความหมายมากๆเลยล่ะ จริงอยู่ ตอนนี้คนต่างทำงาน ต่างเรียนต่อ ต่างมีครอบครัว แต่ยังไง มิตรภาพ ความเป็นเพื่อนก็ยังคงอยู่เสมอ...ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง   เมื่อวานไปดูหนังกับ "เพื่อนสนิท" ที่คบตั้งแต่สมัยมัธยม "จร" หนุ่มไอทีหน้าตี๋ ที่รับบทโปรแกรมเมอร์ ธนาคารแห่งหนึ่งที่ชื่อเหมือนเมืองหลวงของเรา ได้คุยเรื่องราวต่างๆ สมัยเก่า รักคนโน้น ชอบคนนี้ คนนี้เป็นยังไง มีเพื่อนที่ได้ดีมากๆคนนึงคือ "แมน" บุญศักดิ์ พลชนะ ตอนนี้เป็นนักกีฬาแบดมินตันทีมชาติไปแล้ว... ยินดีด้วยจริงๆ   จากการที่พูดคุยเรื่องเก่าๆ ทำให้เรานึกย้อนไปถึงอดีตที่น่าจดจำได้ นึกถึงความประทับใจดีๆ ที่มีในกลุ่มเพื่อน ผ่านมิตรภาพที่สวยงาม จริงใจ ไม่มีเสแสร้ง...

เข้าไปอ่านเวปที่เล่าเรื่องของ "เพื่อนสนิท" ชอบประโยคนี้มากๆเลย   "คนเราก็เหมือนหนังสือนั่นแหละ หน้าปกอาจจะบอกได้ว่า หนังสือเล่มนั้นเป็นแนวไหน มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องอะไร แต่ไม่มีใครรู้จักมันดีหรอก จนกว่าจะได้ลงมืออ่านมันด้วยตัวเอง” ก็จริงนะ เราเจอคนๆนึงที่คิดว่า "ใช่" มันก็จริงนะ ถ้าเราชอบหนังสือเล่มนี้ ซื้อมัน อ่านมัน อาจจะชอบบทนี้ ไม่ชอบบทนี้ แต่เราไม่รู้หรอกว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร ทุกคนอยากให้จบแบบ Happy Ending ทั้งนั้นแหล่ะ   แต่ว่าก็อยู่ที่ว่า มันจะจบแบบไหน คนเขียนก็เขียนมาของเขา บางคนอาจจะชอบให้จบแบบนี้ บางคนอาจไม่ชอบให้ชอบแบบนี้ อยากจะจบอีกแบบ ก็ไปห้ามเขาไม่ได้...