Category: Uncategorized

เมื่อวันที่ 3 – 5 กันยายนที่ผ่านมา เราไปเที่ยวสิงคโปร์กับคณะอาจารย์ มศว. พอดีว่าพ่อเราชวนไปด้วย ไปกับพวกอาจารย์เขา เก็บภาพมาฝาก เข้าไปดูได้ http://theme.keepalbum.com/?353585  แล้วก็มีบ่นๆ ไว้อีกบล็อคนึง http://yokekung.exteen.com/ เข้าไปเยี่ยมชมได้นะคร้าบบบ

ด้วยรัก…และเข้าใจ   ความรักเหรอ ก็รัก ห่วง หวังดีไงล่ะ มันไม่เหมือนกันเหรอ???   จริงๆแล้ว ความรัก กับความเข้าใจ มันต้องอยู่คู่กันนะ   คำว่า "รัก" และ "เข้าใจ" จริงๆมันน่าจะเขียนติดกันนะ แต่ทำไมพอเรานำมาใช้จริงๆ เราเอามาแต่คำว่า

"ความภูมิใจของการเขียนจดหมายไม่ได้อยู่ที่คนอ่านจะได้รู้สึกอย่างไร แต่ขึ้นอยู่กับว่าเราตั้งใจเขียนมันยังไงต่างหาก"   "เพื่อนสนิท" หนังเรื่องแรกที่ดูซ้ำถึง 2 รอบ อาจจะไม่มากเท่าคนอื่น แต่ดูซ้ำเรื่องแรกเลยทีเดียว   เพื่อนสนิทเหรอ มันมีค่าและมีความหมายมากๆเลยล่ะ จริงอยู่ ตอนนี้คนต่างทำงาน ต่างเรียนต่อ ต่างมีครอบครัว แต่ยังไง มิตรภาพ ความเป็นเพื่อนก็ยังคงอยู่เสมอ…ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง  

เข้าไปอ่านเวปที่เล่าเรื่องของ "เพื่อนสนิท" ชอบประโยคนี้มากๆเลย   "คนเราก็เหมือนหนังสือนั่นแหละ หน้าปกอาจจะบอกได้ว่า หนังสือเล่มนั้นเป็นแนวไหน มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องอะไร แต่ไม่มีใครรู้จักมันดีหรอก จนกว่าจะได้ลงมืออ่านมันด้วยตัวเอง” ก็จริงนะ เราเจอคนๆนึงที่คิดว่า "ใช่" มันก็จริงนะ ถ้าเราชอบหนังสือเล่มนี้ ซื้อมัน อ่านมัน อาจจะชอบบทนี้ ไม่ชอบบทนี้ แต่เราไม่รู้หรอกว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร

ยังจำตอนที่เรียนสังคมได้ไหม???? การตัดไม้ทำลายป่า ทำให้ธรรมชาติเสื่อมโทรม ทำให้โลกร้อนขึ้น ทำให้เมื่อมีภัยพิบัติไม่มีต้นไม้ช่วยต้านแรงลม แรงน้ำ จึงเกิดความเสียหายมากอย่างประเมินค่าไม่ได้   ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจกับผู้ที่ประสบภัยธรรมชาตืแผ่นดินไหว หลายครั้งที่เกิดภัยพิบัติ เราอาจคิดว่าเป็นภัยธรรมชาติ มิอาจหลีกเลี่ยงได้ ก็จริงอยู่ แต่ผลกระทบไม่น่าจะมากมายขนาดนี้ ไม่น่าจะสร้างความเสียหายมากขนาดนี้หากว่าเรายังมีต้นไม้ที่เขียวชอุ่มอยู่ หากว่าเรายังมีทุ่งหญ้าเขียวขจีเหมือนสมัยก่อน…   บัดนี้..ภัยธรรมชาติต่างๆได้คร่าชีวิตผู้คนมากมาย จากเหตุการณ์สึนามิ ทำให้เห็นได้ว่า

"เพื่อนสนิท" ในแง่มุมหนึ่ง จากภาพยนตร์ที่ดำเนินเรื่องราวของความใกล้ชิด สนิทสนม จนกลายมาเป็นเพื่อนสนิท ด้วยความไว้ใจกัน รักกัน เป็นห่วงกัน โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน…   ในความคิดเรา….เพื่อน ยังไงก็คือเพื่อน แม้เราไม่ได้ติดต่อกัน ต่างคนต่างยุ่ง ต่างคนต่างไม่มีเวลา ยังไงเมื่อเวลาผ่านไป "เพื่อน" ก็ยังคงเข้าใจเพื่อนเสมอ ยังคบกันที่ความไว้ใจ ความรักที่เปี่ยมด้วยมิตรภาพ ความห่วงใยเพื่อน

ทุกวันนี้ ทุกคนอ่านข่าวกันทุกวัน มีทั้งข่าวดี ข่าวร้ายต่างๆ มากมาย เคยคิดบ้างไหมว่า ทำไมเราไม่เอาข่าวที่เราได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่าน ได้พบเห็นทุกวันเป็นข้อเตือนใจเราบ้าง…   รบราฆ่าฟัน ขัดแย้งต่างๆ หึงหวง ฆ่ากันตาย ต่างก็เกิดจาก อารมณ์ชั่ววูบ เท่านั้น ที่จะเปลี่ยนคุณจากที่ได้นอนสุขสบาย กลายเป็นไอ้ขี้คุก

มีผู้หญิงคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุ ทำให้ต้องตาบอดทั้งสองข้าง และเธอก็ทุกข์ทรมานกับการสูญเสียการมองเห็น แต่สามีเธอก็พยายามปลอบใจและให้กำลังใจเธอตลอด พยายามสอนให้เธอใช้ประสาทสัมผัสให้มากขึ้น ที่ทำงานของเธอกับสามีอยู่คนละทาง แต่เขาก็ขับรถไปส่ง และไปรับอยู่เสมอ จนวันหนึ่งสามีเธอรู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก เขาจึงพูดกับเธอว่า ให้เธอลองพยายามขึ้นรถเมล์ไปทำงานเอง โดยที่เขาไม่ต้องไปรับไปส่งได้ไหม? นาทีนั้น….เธอรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว และน้อยใจสามีเธอ แต่เธอก็พยายามทำตามที่เขาขอ เธอพยายามขึ้นรถเมล์เอง พยายามไปทำงานด้วยตัวเอง จนในที่สุดเธอก็สามารถทำได้ วันหนึ่งก่อนที่เธอจะลงรถไปทำงานตามปกติ คนขับรถเมล์ก็เข้ามาจับแขนเธอและพูดกับเธอว่า

ฉันคงให้เธอได้…ไม่ทุกอย่างแต่จะทำทุกทางให้ใจไม่หม่นหมองอยากเป็นคนธรรมดาที่เธอรัก…คอยเฝ้ามองพร้อมมอบความสุขให้ได้ซึ่งกันและกัน เชื่อเถอะนะ ไม่ว่าอย่างไรเธอจะมีค่ายิ่งใหญ่ต่อตัวฉันบางสิ่งชีวิต…อาจมีหลายๆสิ่งที่สำคัญแต่คนเดียวในความฝันของฉัน…นั้นคือเธอ

บางครั้ง ความรัก ก็เข้ามาหาเรา เพื่อให้เราเรียนรู้ มิใช่ให้เราครอบครอง…ไม่ผิด หากจะ รัก คนมีเจ้าของ แต่จะผิดหากเข้าไปทำหน้าที่ซ้ำซ้อนคนอีกคน… หน้าที่ของ ความรัก คือการ เดินไปมอบ ความรัก และยืนเฉยๆเพื่อรับมันไม่ใช่ การดิ้นรนเพื่อให้ได้มา… ในห้วง รัก การ ถูกรัก