Year: 2005

~~~ เมื่อวานไปงานแต่งงานเพื่อนสมัยมัธยม เพื่อนคนนี้สนิทกันตั้งแต่ ม.2 แล้ว ตอนนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ พอดีว่าเพื่อนเราเล่นเน็ต และพัฒนาความสัมพันธ์แต่งงานตัดหน้าเพื่อนๆหลายคนซะอีก เดินเข้าโรงแรมมาเจอเพื่อนเก่าทั้งนั้น จำกันไม่ได้เลยเพราะไม่ได้เจอกันนับสิบปี ทำให้เราระลึกถึงความหลังครั้งยังเรียนมัธยม ตอนนั้นยังเด็กๆไม่ต้องมีเรื่องให้คิด ต้องเครียด ต้องปวดหัว มีแต่ความเป็นเพื่อน สนุกสนาน เฮฮา ไม่ต้องเครียดว่าจะมีเงินใช้ถึงสิ้นเดือนไหม (ขอพ่อเอา อิอิ) เพื่อนๆแต่ละคนประสบความสำเร็จกันทั้งนั้น ยินดีกับเพื่อนเรา "หนุ่ย" กับความสำเร็จอีกขั้นในชีวิต จุดเริ่มต้นของชีวิตครอบครัวที่อบอุ่นและสมบูรณ์แบบ เพื่อนหลายๆคนจบ ม.3 ก็ไปต่อที่อื่น บางคนก็จบ ม.6 พร้อมกัน ก็มีแต่เรื่องดีๆมาคุยกัน พบกันมีแต่ความรู้สึกดีๆ นานเท่าไหรแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน กลับมาเจอกันตอนงานแต่งเพื่อน แทบจะเรียกได้ว่าเลี้ยงรุ่นเลยก็ว่าได้ มีความสุขจริงๆเลย ~~~   แล้วใครจะเป็นคนต่อไปน้า......  

วันนี้ใครๆก็มีความสุข ทำให้เรามีความสุข จากความสุขของทุกๆคน รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ การเฉลิมฉลองกับเทศกาลดีๆ ยินดีกับความสำเร็จ ยินดีกับโบนัส ยินดีกับความสมหวังของทุกๆคน   ความสุขไม่ได้อยู่ที่ไหน...หากแต่อยู่ที่ใจ   ซานต้าไม่ได้รอเอาของขวัญมาแจกทุกเทศกาล แต่ซานต้าแจกความสุข เพราะอยากให้ทุกคนมีความสุข   ในถุงเท้าอาจว่างเปล่า ไม่มีอะไร แต่กลับมีความสุขซ่อนเร้นอยู่ภายใน...   สุข...กับการรอคอยของขวัญ สุข..จากรอยยิ้มคนรอบข้าง สุข...จากความสำเร็จของคนรัก เพื่อน   ความสุขที่เรามองเห็นจากรอยยิ้มของเพื่อน คนรัก ทำให้เราเผยยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว   นี่แหล่ะ ความสุขที่แท้จริง กับมิตรภาพ ความเป็นเพื่อน   ขอบคุณเพื่อนๆทุกคน ที่มอบความสุขให้กับเรา รอยยิ้มของทุกคน ทำให้เรายิ้มได้   ยิ้ม....หน่อยสิ   Merry Christmas มีความสุขมากๆนะ  ...

ใกล้สิ้นปีแล้ว ทำไมปีนึงมันผ่านไปเร็วจังเนอะ (แต่ทำไมเงินเดือนไม่เห็นขึ้นเร็วบ้างเลย) ...   เริ่มตั้งแต่ต้นปีสนุกกับงานปีใหม่ของบริษัท ที่เลื่อนมาเพราะผลจากภัยสึนามิ ด้วยบรรยากาศแบบจีนๆ เพราะใกล้เทศกาลตรุษจีนด้วย ต่อมาเดือนแห่งความรัก ความรักบางสะพรั่ง พร้อมดอกไม้มอบให้คนๆนึงด้วยหัวใจ...   ถัดมาเดือนมีนาคม ช่วงนี้มีงานเยอะหลายงาน ทั้งงานของ Pangya และ Commart คืนก่อนวันเกิดนี่ดีใจสุดๆ เพราะกลับจากเซ็ตบูธคอมมาร์ตก็มีกำลังใจดีๆมอบให้   เดือนเมษายน เดือนนี้รู้สึกจะหยุดเยอะ ช่วงสงกรานต์ไปวัด ไหว้พระหลายที่เลย เจอน้องข้างบ้านเก่าที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งนานด้วย   พฤษภาคม - มาอีกแล้วกับงาน Commart เหนื่อยกันอีกแล้วววว - - ไปเที่ยวระยองกับแผนกที่ออฟฟิศ พักหรูหรามาก เสียดายเที่ยว 2 วันเอง   มิถุนายน เดือนนี้พบกับสิ่งดีๆมากมาย เพื่อนเก่ามาทำงานใกล้ออฟฟิศเรา เป็นประชาสัมพันธ์ที่...

บุกหาดทรายสวย พิชิตเขาสามร้อยยอด แวะพักเยี่ยมชมความงามของท้องทะเล มุดลงถ้ำชมพระที่นั่งคูหาคฤหาสน์ อาบผิวสวยกับน้ำตกป่าละอู ทริปสนุกประทับใจ แวะชมภาพได้จาก http://photobucket.com/albums/c11/yokekung   

Unseen Ayuthaya   วันนี้ไปเที่ยวอยุธยากับพ่อและแม่ ส่วนน้องชายตัวดีทำแลปที่มหา'ลัย เลยไม่ได้มาด้วย   เริ่มจากวัดใหญ่ชัยมงคล จำได้ว่ามาเที่ยวอยุธยาครั้งสุดท้ายตอนทำโปรเจ็คสัมภาษณ์ชาวต่างชาติตอนที่เรียนมหา'ลัย ประมาณ 3 ปีมาแล้ว มาวันนี้ สะดุดตากับความล้ำค่าของมรดกไทย นึกถึงเมืองเก่าของไทยกับสมบัติอันล้ำค่าของชาติที่ควรรักษาไว้ ต่อมาไปวัดพนัญเชิง แต่คนเยอะมากๆเลยไม่ได้เข้าไป จากนั้นแวะทานข้าวที่ "ครัวย่าบัว" ร้านอาหารริมแพ เนื่องจากเมืองอยุธยานี้มีแม่น้ำล้อมรอบ ดังนั้นร้านอาหารก็จะเป็นพวกอาหารริมแพ เรือนแพทั้งนั้น ร้านนี้ตกแต่งแบบธรรมชาติ แต่เสียดายไม่ได้เอากล้องลงจากรถ   ต่อมาก็ตระเวณเที่ยววิหารวัดมงคลบพิตร เข้าไปนมัสการและไหว้พระ มีเสี่ยงเซียมซีด้วย ส่วนที่อยู่ติดกันจะเป็นวัดพระศรีสรรเพ็ชร เก่าแก่มาก แต่ชอบที่นี่มากๆ เสียดายแดดร้อน ยังบ่าย 2 กว่าอยู่เลยไม่ได้ถ่ายรูปมากนัก   วัดไชยวัฒนาราม สวยมากๆ ชอบบรรยากาศที่นี่ อยู่นานเลยเพราะลมเย็นดี   ก่อนกลับแวะซื้อธงสีเหลืองและธงชาติไปประดับหน้าบ้าน รู้สึกดีๆมากที่ได้ทำอะไรเพื่อพ่อหลวงของพวกเราบ้าง รู้สึกปลาบปลื้มมากๆเลย...

"อาหารกรีก" เราอุทานทันทีที่เพื่อนชวนไปมิตติ้งของชาว Protocol เราเคยทำงานลูกเสือโลก ต้อนรับแขกชาวต่างชาติที่ Airport ในงานชุมนุมลูกเสือโลกครั้งที่ 20 ไง ชีวิตเรายังไม่เคยทานอาหารกรีกเลยแฮะ จะเป็นยังไงบ้างน้ออ...อ   จะว่าเปรี้ยวก็เปรี้ยวสุดๆจริงๆ รสชาติเลี่ยนๆ ดื่มกับบรั่นดี โห....ขมจริงๆ เข้มข้นเหลือเกิน ส่วนอาหารหวานก็หวานฉ่ำหัวใจซะจริงๆเลย ชักชอบอาหารไทยมากกว่าแล้วนะเนี่ย ....   ลองดูอาหารกรีกสิ เราไปทานที่ร้าน เอเธนส์ เป็นร้านอาหารกรีก แถมวันศุกร์ - เสาร์ ตอน 2 ทุ่มยังมีเต้นรำให้ดูอีกด้วย แปลกไปอีกแบบ....   อาหารกรีกที่ไม่คุ้นลิ้น ระบำที่ไม่คุ้นท่า กับเพื่อนๆที่คุ้นตา ร้านนี้มีแต่ฝรั่งทานทั้งนั้น คนไทยไม่ค่อยมีหรอก ก็เปลี่ยนบรรยากาศดีนะ อาหารกรัก ใครสนใจก็เยื้องๆปั๊มบางจาก ซอยเอกมัยนะ   ส่วนอีกวันมีสอบที่จุฬา ไปทานยำแซ่บกับเพื่อน อร่อยกว่าตั้งเยอะ...

อันนี้ขอยืมเค้ามานะ ไม่ได้เขียนเอง อิอิ http://www.deejang.com   เค้าว่ากันว่า...... ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของคนเราคือ.... การตกหลุมรักใครสักคน การได้หัวเราะจนท้องแข็ง การได้นั่งอ่านจดหมายเก่าในวันว่าง การได้ใช้เวลาว่างในที่ๆ แสนงดงาม การได้ฟังเพลงที่ชอบทางวิทยุ การได้นอนฟังเสียงฝนตก เมื่อเวลาที่เราอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ แล้วเจอผ้าเช็ดตัวอุ่น การสอบเสร็จ การได้รับโทรศัพท์จากใครสักคนที่ไม่ได้พบเจอเขาบ่อยนัก การเจอเงินที่เราซ่อนไว้ตั้งนานมาแล้ว การได้ยิ้มกับใครสักคน การได้คุยโทรศัพท์ได้เป็นชั่วโมงกับคนรัก การยิ้มโดยไม่ต้องมีเหตุผล การถูกชมอย่างกะทันหัน การตื่นขึ้นมาแล้วตระหนักได้ว่ามันน่าจะนอนต่อได้อีก ตั้งชั่วโมงแน่ะ การได้ฟังเพลงที่ทำให้เรานึกถึงคนพิเศษของเรา การได้เป็นส่วนหนึ่งของทีม การมีเพื่อนใหม่ การรู้สึกเหมือนผีเสื้อบินว่อนอยู่ในท้องคุณเวลาคุณเจอหน้าเค้าคนนั้น การผ่านช่วงเวลานึงไปได้พร้อมกับเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ การได้เห็นคนที่คุณชอบมีความสุข การได้ใส่เสื้อของคนที่เราชอบทั้งๆ ที่กลิ่นหอมของเค้ายังกรุ่นอยู่ การได้เจอเพื่อนเก่าอีกครั้งแล้วรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย การได้มองท้องฟ้ายามโพล้เพล้ การได้ยินใครสักคนบอกรักคุณ   ที่สุดคือ…การได้รู้ว่าเราเป็นที่รักของคนที่เรารัก

ทำไมน้า คนเรา   คนเราไม่เหมือนกันนี่เนอะ   คนเราคิดไม่เหมือนกันหรอก   คำว่าทะเลาะเหรอ . .  . เราอยากจะใช้คำว่า "ปรับความเข้าใจ" มากกว่านะ   ว้า ทะเลาะกันอีกแล้ว   เพราะเราเอง เราไม่เข้าใจ เราดื้อ เราเถียง   เอ่อ รู้ว่าเราผิด แต่จะเถียงอ่ะ   เด็กดื้อ....   ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย มีแต่ทะเลาะ มีแต่เถียงกัน   ว้า แย่จัง เราเนี่ย   คงต้องปรับปรุงตัวอีกเยอะเลย   เด็กหนอเด็ก เราก็เด็กเนอะ   เมื่อไหรจะโตเป็นผู้ใหญ่ซะทีว้า...เจ้าหยก

ทำไมนะ เข้าหน้าหนาวทีไร อารมณ์อ่อนไหวทุกที...     "คิดถึง" มันคืออะไรนะ ทำไมมันถึงได้ทรมานแบบนี้   ทำไมเราคิดถึงคนๆ นึง อยากพบ อยากเจอ อยากเห็นหน้า   เพราะความห่างใกลใช่ไหม ?????   ใช่สิ เราเองไม่คิดพบกับความห่างไกล ทุกที่ได้อยู่ใกล้ๆ เจอหน้าทุกวัน   อืมม พออยู่ห่างกับสักพัก   มันทำให้เรารู้ว่าหัวใจเรารู้สึกอย่างไร   นี่หรือ ความคิดถึง   ความรู้สึกแบบนี้น่ะเหรอ   คิดถึงหมูอ้วนจัง....

เราไปออกบูธในงาน Commart Comtech Thailand'05 ที่ศูนย์ประชุม วันที่ 24 - 27 ที่ผ่านมา เห็นว่าเดี๋ยวนี้คนไทยสนใจไอทีกันมากขึ้น คนรุ่นพ่อมาคุยเรื่องคอม คุณลุง คุณป้า ควงกันมาดูคอม รู้จัก SD Card ด้วย นึกถึงสมัยก่อน โฆษณาของเจมาร์ทยังล้อกัน บูลทูธๆๆ ตอนนั้นคนไทยไม่รู้จัก ตอนนี้คนไทยเก่ง รักไอทีมากขึ้น ดีใจกับความสำเร็จของกระทรวงไอซีทีที่ทำให้คนไทยรู้จักไอทีมากขึ้น สัมผัสไอทีได้ใกล้ชิดยิ่งขึ้น และผมก็ดีใจ ที่บูธเรา ได้เป็นส่วนหนึ่งของความก้าวหน้าของเทคโนโลยีสารสนเทศในประเทศไทย