by ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหล่ะ มีดีใจ เสียใจ ผิดหวัง และแล้ว วันนี้ก็เริ่มขึ้น
วันที่ต้องอยู่คนเดียว…กินข้าวคนเดียว…ไปไหนคนเดียว วันที่ไม่มี “เธอ” คนนั้นอยู่เคียงข้าง
วันที่ไม่มีสัมผัสอันอ่อนโยน มือนุ่มนิ่ม อ้อมแขนอันอบอุ่นให้สัมผัส มือที่เคยจูงกันไปไหนมาไหน มือที่เคยจับ
ตอนนี้มันกลายเป็นอดีตไปแล้ว…
แค่จิ๊บๆ มดกันนิดเดียว … เจ็บไม่นานหรอก
แต่มันทรมาน
คนๆที่เราเคยใช้เวลาอยู่ร่วมกัน
เหลือแต่เพียงภาพความทรงจำดีๆ
ไม่มีอะไรหรอก คำว่า “อกหัก” เหรอ
อืมมม … ก็แค่เปลี่ยนจาก “แฟน” เป็น “เพื่อน” ก็เท่านั้น
เธอคนนั้นก็ยังอยู่ในใจเราเสมอ
ไม่ว่ายังไง เราก็ยังรักเธอนะ อย่าให้ความผูกพัน ภาพเก่าๆมันทำร้ายกันไปมากกว่านี้เลย
เราไม่อยากให้เธอต้องเจ็บปวด ต้องทรมานอีก ขอให้เราเป็นฝ่ายเจ็บแทนละกันนะ
แม้ว่ามันจะกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่มันก็เป็นบทเรียนที่ดีมากๆ
ใช้รู้ว่าชีวิต . . . ต้องไม่ยอมแพ้ . . . ต้องสู้ต่อไป เพื่อตัวเอง ไม่ใช่เพื่อใคร
เมื่อวานเลยใช้ชีวิตแบบคนโสด ไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้จะไปกับใคร ไม่รู้จะมีใครคุยด้วย
เลยไปทำบุญที่วัดหัวลำโพง แนะนำๆ ดีมากๆ ไปทำบุญโลงศพด้วย แล้วก็ไหว้เจ้าพ่อปู่
เสี่ยงเซียมซี….ได้ใบที่ 17 บอกว่า จะมีคู่ รักกัน มีความสุข ดังสายน้ำไหล …. (น้ำตาอ่ะดิ)
เอาน่า บางทีการอยู่คนเดียว ทำให้เราได้ทบทวนอะไรมากขึ้นก็ได้นะ..กลับไปดูแลพ่อแม่ได้มากขึ้น อยู่กับครอบครัว กับงานกับเพื่อนชีวิตยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะน่า…