yokekung น้ำท่วมไดอารี่ ตอน อพยพ

จากตอนแรก ที่วางแผนว่าจะจัดกระเป๋าไปร่วมงานทำบุญคุณตาที่ครบรอบเสียชีวิตเมื่อวันที่ 22 ตุลาคม จองตั๋วไปลำปางไว้เรียบร้อย ก็ต้องยกเลิกตั๋ว เพราะข่าวน้ำท่วมใกล้เข้ามาทุกที และแล้ว บ้านน้าชาย ที่อยู่ดอนเมือง หมู่บ้านวังทอง วิลล่า ใกล้อนุสรณ์สถานก็ถูกน้ำท่วมไป ผมก็อยู่บ้านคอยติดตามสถานการณ์น้ำท่วมอย่างใกล้ิชิด (บางเขนวิลล่า ท่าแร้ง บางเขน) เพราะน้ำจะมาแล้ว เย็นวันที่ 24 ผมเห็นน้ำผุดจากท่อระบายน้ำบ้านข้างๆ ที่ต่ำกว่าบ้านผม ภายในเวลาไม่กี่วัน ตาม blog นี้ 27 ตุลาคม น้ำเ่อ่อสูงเข้าท่วมบ้านผมในบริเวณโดยรอบ และด้วยความที่ เคราะห์กรรมซ้ำซัด ฝนตกหนักในช่วงค่ำของวันที่ 28 ทำให้น้ำท่วมเข้ามาในบริเวณห้องครัว ซึ่งยกสูงกว่า และน้ำจากที่ใสๆ ก็เริ่มขุ่น ดูภาพจาก Facebook ผม

ช่วงค่ำของวันที่ 28 ผมได้ติดต่อ ศูนย์ช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมของ True ซึ่งเป็นมาตราการช่วยเหลือพนักงานในกลุ่ม True ทั้งหมด โดยบริษัท มีนโยบายในการช่วยเหลือพนักงาน เบื้องต้นให้ทำงาน work at home ทำงานที่บ้าน เฝ้าระวังน้ำ และเมื่อน้ำท่วมบ้านก็แจ้งขอความช่วยเหลือจากฝ่าย HR โทรไป เป็น Call Center ทรูดีมากครับ ช่วยเหลือพนักงานที่ได้รับความเดือดร้อน ในเบื้องต้นคือ จ่ายเงินเดือนให้ตั้งแต่วันที่ 18 ตุลาคม จากปกติที่เงินเดือนออก ทุกวันที่ 25 และมีนโยบาย ถ้าบ้านถูกน้ำท่วมช่วยไม่เกิน 20,000 ต่อหลัง จ่ายตามจริง แต่ถ้าเป็นบ้านเช่า True ช่วยพนักงานไม่เกิน 10,000 รถยนต์เสียหายจากน้ำท่วม ช่วยเหลือได้ไม่เกิน 10,000 มอเตอร์ไซค์ได้ไม่เกิน 5,000 นอกจากนี้ True ช่วยพนงในการหาที่พักในช่วงอพยพ มีที่พักพิงชั่วคราวให้ หาอพาร์ตเมนท์ช่วยเดือนละไม่เกิน 5,000 (ไม่เกิน 2 เดือน) < อันนี้คือข้อเสนอที่ผมขอความช่วยเหลือ

ผมได้ลงทะเบียน Waiting List เป็นผู้ประสบภัยแล้ว หากหยิบกระเป๋าก็เตรียมอพยพได้เลยทันที แม้ตอนแรกจะบ่นๆตามประสาพนักงานว่า ทำไมไม่ให้หยุดงาน แต่พอบริษัทให้ทำงาน Work at home เพื่อเฝ้าระวังน้ำท่วมและสามารถอพยพไปอยู่ที่ไหนก็ได้

จากที่โทรไปลงทะเบียนกับบริษัทไว้ ค่ำวันที่ 28 พอกลางวันของวันที่ 29 บริษัทโทรมา ผมจึงได้ปรึกษาแม่ ออกไปดูห้องก่อน แล้วเอากุญแจห้องมา เป็นอพาร์ตเมนท์ที่บริษัท ติดต่อกับผู้ประกอบการห้องพักไว้ เพื่อเป็นที่พักพิง แบบส่วนตัว ให้พนักงานและครอบครัว แน่นอน ว่าผมไม่อยากไปอยู่ศูนย์อพยพหรอก แออัด คนเยอะ สู้มาอยู่อพาร์ตเมนท์กับแม่ สบายใจกว่า ขอบคุณทรูครับ

อพยพ

ช่วงค่ำของวันที่ 29 ผมและน้องชาย ได้นัดแนะำกัน นั่งแท็กซี่เข้าไปรับแม่ที่บ้าน แต่ด้วยความที่น้ำท่วมสูง โดยเฉพาะซอย รามอินทรา่ 39 ที่แท็กซี่เองก็ปิดแอร์ขับรถ บุ๋งๆๆๆ เข้าไปในซอยลำบากมาก และน้ำได้เข้ารถ เพราะความต่ำของในบางพื้่นที่ในซอย เรียกว่าสูงจนรถกลายเป็นเรือ แต่ลุงคนนี้ขับดี เพราะบุ๋งๆ ไปเรื่อยๆได้ จนไปถึงหน้าหมู่บ้าน แก็สรถจะหมด ลุงจึงเข้าไปในหมู่บ้านไม่ได้ แถมน้ำเข้ารถหมดแล้ว ผมก็ลงจากรถ น้องชายไปช่วยแม่ขนของออกจากบ้าน ต่อไปนี้ผมจะเล่าถึงการอพยพครับ

– การอพยพ ไม่ใช่การออกไปพักผ่อน เที่ยวต่างจังหวัด คุณจะต้องจัดของเฉพาะที่จำเป็นเท่านั้น เพื่อให้มีสัมภาระน้อยที่สุด แต่ของผมกับแม่ ก็ร่วมๆ 6 กระเป๋าเข้าไปแล้ว เพราะของมีค่าผมนำออกมาด้วย

– น้ำท่วมในบ้าน สูงระดับครึ่งแข้ง บางจุดเกือบถึงเข่า หมู่บ้านก็ท่วม การเดินลุยน้ำออกมา มันไม่ใช่ง่ายๆ มันไม่ใช่จะแบกเครื่องใช้ไฟฟ้าออกมาได้ เพราะ ณ นาทีนั้น ผมเรียกรถแท็กซี่อีกคัน ซึ่งไม่ยอมไป แต่ตอนหลังมารับผม โดยคิดเหมาไม่กดมิเตอร์ 300 ผมเลยให้ไปเพิ่มอีก 50 บาท เพราะไม่งั้นก็ไม่มีรถออกไป และต้องไปคืนนั้น ถ้าตอนเช้า น้ำอาจจะท่วมสูงขึ้นไปอีก

– การเดินแบกกระเป๋า ลุยน้ำท่วม เป็นอะไรที่ลำบากมาก คุณไม่สามารถที่จะขนของใช้อะไรไปได้มากมายนัก เพราะน้ำครึ่งแข้ง กระเป๋าหนักๆ รถเข้าไปรับไม่ได้ ดังนั้น สัมภาระจะต้องมีน้อยที่สุด

– การอพยพของเรา เพื่อเข้าพักในอพาร์ตเมนท์ ไม่ใช่ศูนย์พักพิงอพยพ ดังนั้นจึงมีเฟอร์นิเจอร์ครบ แต่คืนนั้น ผมกับแม่และน้องชาย ต้องเดินไปตลาดห้วยขวางเพื่อซื้อผ้าปูที่นอน และใช้เสื้อผ้ารองหนุนไปก่อน

– อีกวันไปซื้อหมอน ผ้านวมยืมแฟน เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามามากมายนัก

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในการอพยพ

ตอนแรกที่เตรียมตัว ก็ไม่ได้คิดแบบนี้เลย ผมมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในการอพยพมาฝากครับ

– อันดับแรก ติดตามข่าว ว่าน้ำใกล้บ้านคุณแล้วหรือยัง ปกติจะท่วมในซอยก่อนเพราะน้ำมาจากท่อระบายน้ำ

– เหตุผลที่ผมอพยพ ไม่ใช่ว่าน้ำท่วมสูง แต่พอน้ำท่วมปั๊มน้ำ เราก็ต้องปิดคัตเอาท์ไฟชั้นล่าง ส่งผลให้น้ำปั๊มไปข้างบนไม่ได้ การสำรองน้ำก็ได้ไม่กี่วัน

– ห้องน้ำ การทำธุระหนัีก กดชักโครกไม่ลงแล้ว ผมทำธุระ นั่งบนถัง ใส่ถุงดำ ทิ้งถังขยะ กทม มาสองวันแล้ว และรถขยะ ก็ไม่เข้ามาเก็บขยะแล้ว ดังนั้น ถ้าถังขยะล้ม ขยะก็จะลอยเกลื่อนและเน่า

– น้ำที่ท่วม เอ่อจากท่อระบายน้ำ ตอนแรกๆน้ำจะใส แต่พอมีฝนตกหนักลงมา และสีของน้ำเริ่มขุ่น น้องชายบอกว่า น้ำเหนือมาแล้ว

– การอพยพ ไม่ใช่ว่าขับรถเข้าไปแล้วขนของเหมือนไปเที่ยวพักผ่อนที่ต่างจังหวัด เพราะขณะน้ำท่วม ระดับครึ่งแข้ง ไม่ใช่แค่ขัง การขับรถเป็นไปได้ยาก ถ้ารถเข้าไม่ถึงหน้าบ้าน การเดินลุยน้ำออกมาจะเหนื่อยมาก โดยเฉพาะการแบกกระเป๋า 2 – 3 ใบยกสูงให้พ้นน้ำ ไม่ใช่การหิ้วกระเป๋าแบบปกติ

– ถ้าผมไม่อพยพภายในคืนที่ 29 เช้าวันที่ 30 น้ำจะสูงขึ้นอีก ทราบจากข่าวว่า ซอย รามอินทรา 39 บางพื้นที่ในซอย น้ำสูงร่วมเมตรแล้ว และซอยผมตัดกับ รามอินทรา 19, 21, 23 น้ำท่วม เ่อ่อจากท่อระบายน้ำเร็วมาก วันที่ 28 แห้งปกติ พอข้ามคืน เอ่อขึ้นมาแล้วเพราะฝนตกหนักเป็นตัวแปรสำคัญ

– การอพยพ จะต้องรู้ว่าเราไปที่ไหน จะต้องเ้ตรียมอะัไรไปบ้าง ขอขอบคุณ True Corp ที่มีนโยบายช่วยเหลือพนักงาน จัดหาที่พักพิงให้ ผมได้พักแถวประชาอุทิศ ห้วยขวาง เดินทางไปทำงานสบาย การเตรียมของก็เหมือนไปอยู่หอพัก แต่เราไม่สามารถแบกทีวี ตู้เย็น ไมโครเวฟ หนีน้ำได้ เพราะรถเข้าไปไม่ถึง ยกเว้นรถใหญ่ หรือรถทหาร แล้วใครจะให้เราขนเครื่องใช้ไฟฟ้า ต้องช่วยชีวิตคนก่อน

– สิ่งที่ผิดพลาดในการอพยพคือ หลายๆคนอพยพไปตั้งแต่ตอนที่น้ำยังไม่มา ไปอยู่ต่างจัีงหวัด จะกลับก็กลับไม่ได้ เพราะน้ำท่วมเส้นทางขาด กลับถึงบ้านได้ก็ไม่รู้ว่าน้ำท่วมบ้านหรือเปล่า แล้วถ้ากลับบ้านแล้วน้ำไม่ท่วมก็ดีไป แต่ถ้าท่วมในไม่กี่วันให้หลัง จะไปอยู่ที่ไหน แถมทางขาดแล้วด้วยถ้าออกต่างจังหวัด

– การแย่งกันกิน แย่งกันใช้ ตอนอพยพ รถติดแสนสาหัส อันตรายมาก ห้างสรรพสินค้าขาดแคลนสิ่งของเครื่องใช้ แต่เมื่อดูแถวๆที่พัก ห้วยขวาง ร้านของชำ ร้านสะดวกซื้อ ยังมีของกินของใช้ครบ อาจเป็นเพราะคนอพยพออกไปต่างจังหวัดกันเยอะจึงไม่มีใครแย่งเรากินและใช้ ดังนั้นถ้าจะซื้อของ บางแหล่งยังพอซื้อได้ครับ ไม่ต้องไปห้าง เวลานี้เราเข้าใจและเห็นใจโชว์ห่วยจริงๆ เพราะของในร้านโชว์ห่วย ยังมีเยอะ โดยเฉพาะน้ำดื่ม ซึ่งคนแห่กันไปห้างไม่เข้าร้านโชว์ห่วย เ้รียกว่าลืมไปแล้วเหอะ

– หากอพยพตอนน้ำมา ให้รีบอพยพ จริงอยู่ว่าท่วม 1 เมตร อยู่ชั้นสองก็ได้ แต่น้ำใช้ล่ำ น้ำดื่มล่ะ การเ้ข้าห้องน้ำล่ะ น้ำเน่าเสีย สัตว์เลื้อยคลานอีก ก่อนอพยพ ผมไม่ได้อาบน้ำ ไม่ได้สระผม ได้แค่น้ำที่สำรองไว้แปรงฟัน ล้างหน้า ล้างเท้าที่ลุยน้ำเท่านั้น

– ไม่มีใครอยากจากบ้านไปเพราะห่วงทรัพย์สิน แต่ถ้าจำเป็นก็ต้องเผ่น ถึงจะอยู่บ้านได้แต่ออกไปไหนไม่ได้แล้วเพราะน้ำล้อมรอบหมด อย่าคิดว่าบ้านเราสูง อยู่ได้สบาย มีของตุนไว้กินเป็นเดือนๆ เพราะการเดินทางออกจากซอยมันทำไม่ได้แล้วก็เหมือนติดเกาะนั่นแหล่ะ จะรอให้ทางการไปรับก็ไม่ได้ ต้องรอรถทหารเท่านั้น ถ้าน้ำท่วมสูงมาก

คำแนะนำเพิ่มเติม

– บ้านผมไม่ได้กั้นกระสอบทราย ไม่ได้อุดท่อระบายน้ำใดๆ แม่บอกว่าเอาเงินมาซ่อมบ้านทีหลังดีกว่า

– น้ำมาจากท่อระบายน้ำ น้ำไม่ได้เป็นน้ำเหนือที่ทะลักออกมา ดังนั้น ถึงจะมีกระสอบทราย แต่ก่อไม่เป็นก็ไม่เกิดประโยชน์ อาจจะมีไว้เ้พื่อดึงเวลาไม่ได้ข้าวของเสียหายมากนักเท่าั้นั้น กระสอบทรายไม่ได้แผงวิเศษให้น้ำไม่เข้าได้เลยเพราะยังไงมันก็ขึ้นตามท่อ

– ถ่ายภาพน้ำท่วมบ้านไว้ สำหรับคนที่เคลมกับทางบริษัท หากบริษัทมีสวัสดิการให้

– ติดต่อทาง HR บริษัท ขอความช่วยเหลือ โดยปกติจะมีถุงยังชีพให้พนักงาน มีเงินช่วยเหลือค่าซ่อมบ้าน อาจจะต้องใช้ทะเบียนบ้าน ภาพถ่ายน้ำท่วม ภาพถ่ายดาวเทียมจาก Google ประกอบ การเคลมขอรับเงินช่วยเหลือ

– ประสานงานกับบริษัท ขอความช่วยเหลือในการพักพิง อย่างของ True มี Call Center ให้พนักงานโทรไปเพื่อขอความช่วยเหลือ โดยบอกชื่อและรหัสพนักงาน (ไม่มีแอบเนียนขออยู่ฟรี เพราะบริษัทมีการตรวจสอบการพักพิงและตรวจสอบสถานะของพนักงาน)

– ข้าวของอะไรที่แบกออกมาไม่ได้ “ทำใจ” ทำงานเก็บเงินเอาไว้ซ่อมบ้าน ซื้อของใหม่ เฟอร์นิเจอร์ใหม่ดีกว่า

เมื่ออพยพมาแ้ล้ว ก็เหมือนชีวิตใหม่ แม่ผมเห็นร้านหนังสือเช่า ชอบมาก ไปเช่านิยายมาแล้ว อ่านหนังสือสบายใจสุดๆ

ขอบคุณ True ครับ สำหรับการช่วยเหลือพนักงาน โชคดีทุกคนครับ